Seminar paper from the year 2006 in the subject Dutch (Literature, Culture and Language), 2,0, Free University of Berlin, Dutch, In het boek over de verhaalanalyse slaagt Rimmon- Kenan drie werkwijzen van de karakterisering van de personages voor. Volgens hem kan je de personages rechtstreeks typeren. Darmee bedoelt Rimmon- Kenan dat een persoon door een introductie aan de hand van een reeks karaktereigenschappen in het verhaal ingevoerd kan worden. Hier gaat het om zowel innerlijke als of om uiterlijke directe beschrijvingen van een romanfiguur als bij voorbeeld ` Jan was groot en zijn groote blouwe ogen doen aan zijn gestorven moeder denken.` Een ander manier waarop romanpersonages kunnen beschreven worden, is onrechtstreekse karaktrisering die ook impliciete karakterisering wordt genoemd. Hier gaat om de typering aan de hand van metonymische verhoudingen,`zo liggen de daden die een personage stelt in het verlengte van zijn karakter` , wat betekent dat de omgeving, waarin een personage leeft of haar uitspraken veelzeggend voor haar karakter kunnen zijn. Ook het uiterlijke van een personage kan van beteknis voor haar karakter zijn als bij voorbeeld `Mijnheer De Langneus` kan suggereren dat mijnheer De Langneus nieuwsgierig is. Als derde werkwijze slaagt Rimmon-Kenan de karakterisering via analogie of allegorie voor. Hier gaat om de metaforische vergelijken als bij voorbeeld paard of beer.