Toen Havank in 1964 overleed liet hij vier onvoltooide manuscripten na, waarvan Menuet te Middernacht het verst was vervorderd. Het had hem jarenlang beziggehouden en hij had er de andere drie telkens weer voor opzij gelged. Inspiratie voor dit boek had hij gevonden in het achttiendeeeuwse protret van de historische Anne-Marie, dat hij aantrof op Dekema State bij Leeuwarden, waar hij gast was wanneer hij vertoefde in zijn geboortestad. Anne Marie is dan ook de hoofdpersoon in dit merkwaardige, ja hoogstmerkwaardige Schaudw-verhaal, dat beurtelings in het verleden, in 1793 , en in het heden speelt. Het voert de Schaduw en zijn gezellen naar het oude Roxton Abbey waar het noodlot, dat door iedereen met toenemende spanning wordt voorvoeld, zich pas voltrekt als - in de laatste bladzijden - het Menuet van Boccherini bij het het luiden van de kerstklokken wordt gepseeld. De afloop van de Schaduwverhaal had Havank kort voor zijn heengaan verteld aan de schrijver Pieter Terpstra. Het lag dan ook voor de hand dat deze het boek zou voltooien. Gebruik makend van notities die in de nalatenschap werden gevonden heeft Terpstra dit gedaan op een wijze waarvoor zelfs Havank bewondering zou hebben gehad.