Mijn instinct had me gewaarschuwd dat Alex Volkov een gevaarlijke man is. Mijn geest vertelde me om het op een lopen te zetten toen hij met onveranderlijke vastberadenheid zijn zinnen op me had gezet. Het is niet dat ik niet heb geprobeerd om het te weerstaan, maar Alex had een plan van actie. Hij was me altijd een stap voor en trok me vakkundig dieper in zijn web. Zelfs toen hij me vrijheid gaf, was het slechts een illusie. Nu is zelfs die illusie verdwenen. Ik ben in de ware zin van het woord zijn gevangene, meegenomen naar Rusland met zijn privevliegtuig. Ik heb niets meer te zeggen, niet zolang ons leven in gevaar is, en misschien nooit meer. Ons verhaal balanceert op een dunne lijn tussen ramp en geluk. Met elke dag die verstrijkt, word ik minder zeker van welke kant de munt op zal vallen... of dat we het uberhaupt zullen overleven. Dit is de conclusie van het verhaal van Alex en Kate.