Ik had een prettige jeugd , zo opent Adrian, de hoofdpersoon in Maskerade, het verhaal over zijn kindertijd. Meteen daarna weet de lezer dat daar niets van klopt. Zijn vader, eigenaar van een patentbureau voor uitvinders, pleegt zelfmoord als de jongen twaalf is. Zijn moeder (die hij vanaf die tijd de Weduwe noemt) trekt zich terug in haar bed. Het huishouden wordt voortaan geregeerd door een tante die niets van de jongen begrijpt. Adrian vertelt hoe hij van zijn twaalfde tot zijn zeventiende opgroeit in een huis dat veel weg heeft van een opslagruimte waar hele en halve uitvindingen, verzwegen gevoelens, verborgen levens en leugens opgestapeld liggen. Zelf draagt hij ook een geheim met zich mee, waarvan hij zich langzaamaan bewust wordt **Recencie(s)** De ik-figuur in dit boek is een intelligente, emotioneel verwaarloosde 17-jarige jongen, die zijn medemensen minacht en die misdaden als gewone handelingen beschouwt. Een thema dat vaker in romans voorkomt (zoals bij Soderberg en Bjornstad); door de ik-vorm wordt het fascinerend. Het is in dit verhaal niet zo dat de jongen zich nooit bewust is van zijn kwetsbare punten. En ondanks zijn aanmatigende gedrag hebben sommige van zijn observaties humor. De geuren die hij regelmatig ruikt, zijn meestal onaangenaam. De Noorse schrijver (1953) neemt vaak eenzame mensen, met een gebrek, als hoofdpersoon; hier is dat een niet-zichtbaar lichamelijk gebrek, waar de flegmatieke ouders niets aan laten doen. De ontwikkeling van de jongen krijgt een steeds spannender verloop: zijn behoefte te manipuleren vraagt veel energie en alertheid van hem, terwijl hij zichzelf niet helemaal in de hand heeft. De schrijver kan in een paar woorden een complexe situatie neerzetten, zodat alle aandacht van de lezer nodig is om te volgen waar het drama heen gaat. Dat wordt aan het eind duidelijk. Heel mooi vertaald. Vrij kleine druk. M. van der Laan (source: Bol.com)