Na een bezoek aan een boerderij wordt Clay ziek. Hij ontwikkelt koorts en vecht voor zijn leven. Wanneer de koorts daalt is hij opgelucht, even. Want de vermoeidheid blijft en Clay krijgt last van chronische pijnen. Q-koortsvermoeidheidssyndroom, luidt de diagnose uiteindelijk. In zijn vergeefse zoektocht naar genezing moet Clay zich opnieuw leren verhouden tot zijn omgeving, zijn vriendin Nora en zijn eigen lichaam. Dan belandt hij in het Rijk der zieken, een vreemde, parallelle wereld waar andere, ondoorzichtige regels gelden en de eindbestemming van zijn tocht onduidelijk is.Welkom in het Rijk der zieken is een meedogenloos eerlijke roman over ziek zijn en niet beter worden.Hanna Bervoets over Welkom in het Rijk der zieken'Verhalen over ziek zijn fascineren me. Veel fictie - romans, films - over ziekte kent een helder verloop: de held wordt ziek, takelt af, vecht voor zijn leven en sterft - of niet. Het zijn krachtige vertellingen over lijden en zingeving, maar, vroeg ik me de afgelopen jaren steeds vaker af, waarom zijn er zo weinig verhalen over chronisch ziek zijn? Over patienten die niet aan hun aandoening zullen bezwijken maar ook nooit zullen genezen; mensen met klachten die hen hun hele leven zullen blijven plagen. Welk verhaal valt daar over te vertellen?Welkom in het Rijk der zieken is een roman over ziek zijn en nooit meer beter worden.De afgelopen jaren heb ik veel mensen met aanhoudende klachten ontmoet. Ze kampen met reuma, de ziekte van Lyme, ME, chronische pijn of de gevolgen van zware operaties na ongelukken of kanker. De diagnoses verschillen, de klachten van deze mensen zijn hetzelfde: chronische pijn, chronische vermoeidheid. Ik ontmoette patienten die zich afvroegen of hun leven nog wel de moeite waard is, hoe ze verder moeten met de wetenschap dat ze dag en nacht pijn zullen voelen.Clay, het hoofdpersonage van Welkom in het Rijk der zieken kreeg de diagnose Q-koortsvermoeidheidssyndroom, maar zijn symptomen komen overeen met die van veel andere aandoeningen. Zijn queeste is geen zoektocht naar genezing, misschien niet eens naar acceptatie. Veel meer is het een poging een verhaal over zijn nieuwe bestaan te maken. Daarmee is Welkom in het Rijk der zieken een emigratieverhaal van het Rijk der gezonden naar het Rijk der zieken, over wat we achterlaten wanneer we de controle over ons lichaam verliezen. Maar ook over waar we dan naartoe gaan.'