Bij de feestelijke opening van het nieuwe schoolgebouw uit Lodesteijn zijn kritiek. Hoewel hij van een leerling bijval krijgt, wordt zijn commentaar niet op prijs gesteld. Lodesteijn lapt de meeste regels, die kort na de opening worden aangescherpt, aan zijn laars. Naar aanleiding van zijn gedrag raakt Lodesteijn in conflict met meerdere docenten en een leerling. Na de kerstvakantie nemen de conflicten in hevigheid toe en wordt Lodesteijn steeds somberder. Lodesteijn keert zich openlijk (onder andere in een artikel in een dagblad) tegen het leraarschap en het onderwijssysteem in het geheel. Uiteindelijk vraagt de staf, naar aanleiding van een omstreden proefwerk, om zijn schorsing. Als hij troost zoekt op de schrijfwarenafdeling van de V and D, krijgt hij een black-out en belandt hij in het ziekenhuis. De internist in het ziekenhuis kan niets vinden en stuurt Lodesteijn naar huis met een Holter-recorder (een apparaat dat de hartwerking gedurende 24 uur registreert). Thuisgekomen rukt Lodesteijn de snoeren in een panische gemoedstoestand van zijn lichaam en vertrekt hij per trein naar zijn geliefde Rome. In het nieuwe cursusjaar begint hij weer met lesgeven. Na een klacht van een leerlinge krijgt hij te horen dat een deel van zijn lessen overgenomen worden. Op advies van een bestuurslid bezoekt hij een jonge arts die hem naar het RIAGG doorverwijst. Het afschuwelijke hard-blauwe gebouw schrikt hem af. Hij besluit naar huis te vluchten en schrijft de jonge arts dat hij geen bezoek aan het RIAGG brengt. Lodesteijn komt in de ZVUT (Zeer Vervroegde UitTreding) terecht en brengt zijn dagen het liefst lezend door. Jarenlang beweegt hij zich van instantie naar instantie zonder dat er ooit een financiule regeling tot stand komt.