De Amerikaan Jeffrey Eugenides (1960) is een traag schrijvende auteur wiens drie romans echter allemaal veelgeprezen zijn. Na 'The virgin suicides' (1993) en 'Middlesex' (2002) schetst hij nu een portret van de leden van een langdurige driehoeksverhouding: Mitchell, hopeloos (en kansloos) verliefd op Madeleine, die getrouwd is met Leonard, die lijdt aan een bipolaire stoornis (hij is manisch-depressief). Hoewel de roman begint vanuit het perspectief van Madeleine, verschuift de focus in de loop van het verhaal steeds meer naar Leonard, door wiens gedachten we veel leren over zijn ziekte en vooral over de verlammende intensiteit ervan. Zware, veelgelaagde roman die naast de complexe levensgeschiedenissen van de drie personages ook een tijdsbeeld van de jaren tachtig geeft met z'n poststructuralistische mode, waardoor ook denkers als Derrida, Foucault en Lacan met hun niet eenvoudige (maar voor de plot toch vaak relevante) gedachtegoed de revue passeren. Een roman die misschien niet vrolijk stemt, maar door z'n grote kwaliteiten en z'n intensiteit niet te negeren is.