Van 1392 tot 1578 heeft Amsterdam een groep kloosterlingen geherbergd die de statuten van de kartuizers hebben nageleefd in hun klooster Sint-Andries-ter-Zaliger-Haven. De kartuis kent zijn grootste bloei in de eerste helft van de vijftiende eeuw, ongetwijfeld mede dankzij de geest van de Moderne Devotie. Later raakt de kartuizerorde ook in Amsterdam over haar hoogtepunt heen, en wanneer rond 1520 de Reformatie deze streken bereikt, heeft het klooster het grootste deel van zijn aantrekkingskracht op de bevolking verloren. Desondanks blijft het kartuizerklooster bestaan, tot het einde wordt ingeluid met plunderingen in de jaren zestig van de zestiende eeuw. Aan het hieropvolgende kwijnende bestaan maakt de Alteratie van 1578 een eind. Er is geen bron uit het kloosterarchief die dergelijke evoluties beter in kaart helpt te brengen dan het manuscript dat in de onderzoeksliteratuur de titel Liber benefactorum heeft gekregen. Dit middeleeuwse 'weldoenersboek', vandaag bewaard in het Stadsarchief van Amsterdam, wordt in deze publicatie uitgegeven. De broneditie wordt voorafgegaan door een inleiding die de structuur en genese van dit bijzondere handschrift beschrijft.