Pleonexia, yani hep daha fazlasi icin duyulan aclik bir toplumda yasanan butun kotulugun kaynagidir ve tutkularini akli ile kontrol edemeyen siyaset adamlari Aristoteles'in isaret ettigi gibi akratik karakter ozelligi tasirlar. Gucten yoksunluk, kisinin kendine egemen olamamasi, yapmasi gereken seyi yapamamasi, tutkularini dizginleyememesi durumunu ifade eden akrasia, bir karakter (heksis) ozelligidir ve Aristoteles'e gore kimi siyaset adamlari adil iken, kimileri de akratik karakter ozelligi tasir. Ozellikle akratik karakter ozelligi tasiyan siyaset adamlarinin guc ve yetkilerinin orantisiz buyutulmesi, devlet yonetiminde kibir, keyfiligin egemen olmasina kapi aralar. Gucu isteme ve gucu elde ettiginde daha fazlasini isteme tutkusu, gerek siyaset adamlarinin gerekse de devlet burokrasisi icinde sorumluluk alan kamu gorevlilerinin yozlasmasina neden olurken, siyaset adamlarinin ve burokratlarin adalet de dahil olmak uzere var olan tum siyasal kurum ve kavramlari aracsallastirmalari kacinilmaz olur. Diger bir ifadeyle demokrasi, temel haklar, ozgurluk, adalet gibi kavramlar ve topluma adaleti gozeterek hizmet etmesi beklenen kurumlar, hatta bizzat insanin kendisi guc isteminin aracina donusurken akil da tutkularin tatmininin araci kilinmis olur ve insan da artik bir kendinde amac olmaktan cikarak bir arac halini alir. Dusunen, sorgulayan, tercihlerinde etik ilkeleri dikkate alan, kisaca etkin bir ozne olmaya cabalayan insanin yerini edilgen bir nesne konumuna indirgenen insanin aldigi bir toplumdaysa kisiden beklenen bilgiye dayali bir uzmanlasma, ehliyet, liyakat ya da ortak iyi adina ozgurce dusuncesini ifade etmesi degil, sadakattir. Liderine sadakat gosteren siyasal aktor ya da kamu yoneticisi, Salisburyli John'un isaret ettigi gibi sadakatiyle liderin gucunden kendine guc devsirmeye calisir