Zygmunt Bauman ve Stanislaw Obirek, dunyaya ve kendilerine dair bu sohbetlerinde parcalanmis, bireysellesmis bir toplumun sakinlerinin yuz yuze kaldigi sorulara, sorunlara ve karsilasmalara kendi kisisel tarihlerinden devsirdikleri bilgelik ve deneyimle, ustelik bu karsilasmalarin nasil donusturucu olabileceginin ipuclarini da vererek bakiyor. Yola farkli yerlerden ciksalar da -belki de aslinda tam da bu nedenle- ikisinin de rotasini cizen, sorularina ve cevaplarina isik tutan hep ayni kaygi: Sahici bir diyalog kurabilmenin yollarini ararken, bu diyalogu halihazirda, burada ve simdi, kendi sohbetlerinde hayata gecirebilmek.Bauman ve Obirek'e gore, dolasimda olan kelimelerin her gecen gun bir bos gosterene donustugu, dijital cagin bireyi turlu ekranlar karsisinda kelimelere bogarak ve her gun, her an bu birbiri uzerine yigilan sesler korosuna katilmaya cagirarak "konfor adaciklari" olusturdugu gunlerde yasiyoruz.Bauman ve Obirek, bu kitabin icerigini olusturan nehir sohbetlerinde iyi ve kotuyu nasil tanimladigimizi, secimlerimizin sorumluluguyla nasil yasadigimiz ve yuzlestigimizi, insan haysiyetini sayginligini hangi degerleri gozeterek tanimlayabilecegimizi, arkadaslik, bellek, vicdan gibi meselelerde pusulamizi hangi yone cevirecegimizi gerek dunyaya gerekse kendilerine bakarak sorguluyorlar. Bu sorgulama serisi sirasinda kendilerini salt biyografik arka planlarindan beklenecek sekilde birer teolog ve sosyolog olarak konumlandirmaktansa, birbirlerine yonelttikleri sorulara ve takdim ettikleri ogretilerden alintiladiklari anekdot ve argumanlara odaklaniyor, okurlarini da bu sohbet ve sorgulamalarin birer tanigi kiliyorlar.