W wieku XIX krancowym przeciwienstwem miasta nie jest juz ,,wies", tylko frontier: ruchoma granica obszaru eksploracji i eksploatacji zasobow naturalnych. Granica ta jest ustawicznie przesuwana na terytoria, ktore rzadko sa tak puste, jak samym sobie i innym wmawiaja aktywisci ekspansji. Z perspektywy tych, ku ktorym sie przemieszcza, frontier jest forpoczta inwazji. Westernizacja, zloty wiek miast portowych, inwazja kolei, imperialne kolonie, slumsy to tylko niektore z form ujarzmiania przestrzeni. Autor dokonuje tez wnikliwego porownania panstw narodowych i imperiow. Na kartach ksiazki Empire Napoleona, Dom Habsburski, Pax Britannica, Dziki Zachod ukazane sa z niezwykla moca i plastycznoscia. Autor nie boi sie tez odpowiadac na pytanie: jak w imperiach zylo sie zwyklemu czlowiekowi?