Historia dyplomatyczna drugiego rozbioru Polski nigdy dotad nie stala sie przedmiotem opracowania monograficznego. Nie znaczy to, by umykala uwadze historykow, lecz zawsze byla traktowana jako sprawa o drugorzednym lub ubocznym znaczeniu; stawala sie przyczynkiem do wyjasnienia polityki wielkich mocarstw w czasie wojen na polnocy i wschodzie w latach 1787—1792, pojawiala sie przy omawianiu upadku pierwszej koalicji skierowanej przeciwko rewolucyjnej Francji; byla tez rozpatrywana jako jeden z rozdzialow dlugiego procesu zmagan pomiedzy Polska a Rosja; nigdy zas nie byla badana jako calosc o odrebnym charakterze, wymagajacym indywidualnego podejscia naukowego.