W dziejach wojen czesto zdarzaly sie sytuacje, w ktorych jedna ze stron walczacych podejmowala niekorzystna dla siebie decyzje o przerwaniu walki zbrojnej. Zazwyczaj dokonywala tego w obliczu miazdzacej przewagi przeciwnika, nie majac nadziei na zwyciestwo w oreznych zmaganiach, po wyczerpaniu wszelkich mozliwosci dalszego prowadzenia dzialan bojowych, gdy ich przedluzanie mogloby grozic zaglada armii i calkowitym wyniszczeniem ludnosci cywilnej. Znane sa tez przypadki zaniechania dalszych zmagan z innych powodow – na przyklad na skutek zdrady, jakiej dopuszczalo sie wojsko lub jego dowodcy, ich tchorzostwa, malodusznosci, albo blednej oceny sytuacji. Konsekwencja przerwania dzialan zbrojnych w takich okolicznosciach bylo zazwyczaj zdanie sie na laske i nielaske wroga, a nastepnie zlozenie broni i niewola.